Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/78

wy był rozbój. O mało wszystkiej krwi ze mnie nie wyuczyli.
 — Na honor, Bussy, za każdą kroplę krwi twojej, drogo mi zapłacą.
 — A jednak Wasza królewska mość uśmiechniesz się do pierwszego, którego spotkasz.
 — Pójdź ze mną do Luwru, a zobaczysz.
 — Cóż zobaczę?
 — Jak powiem mojemu bratu.
 — Mości książę, nie chcę być obecnym najgrawaniom.
 — Bądź spokojny, ja to wziąłem do serca. Przyrzekam ci, że będziesz zadowolony. No i cóż, wahasz się?
 — Znam. Waszą książęcą mość.
 — A ja ci mówię pójdź...
 — Dobrze idzie sprawa — szepnął Bussy hrabinie. — Pomiędzy braćmi zajdzie mała sprzeczka, a pani tymczasem zobaczysz męża.
 — No cóż, czy trzeba abym ci dał książęce słowo?
 — O! to zbyteczne, ubliżyć sobie nie pozwolę.
 I Bussy stanął obok księcia; a młody paź tuż za nim.
 — O! nie mój waleczny Bussy, ja zemstę