Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/198

drzwi, do których rycerz zapukał trzy razy, lecz nikt mu nie odpowiedział.
 Agenor myślał, czy królowa nie obawia się jakiego nieszczęścia.
 — Nie obawiaj się pani; to my.
 — Dobrze, słyszałam, rzekła królowa z drugiéj strony drzwi; lecz czy mnie nie zdradzacie?
 — Tak cię zdradzamy, pani, rzecze Agenor że ci otwieramy drzwi, aby ułatwić ucieczkę. Zabiłem szyldwacha; przebędziemy rów w jednéj chwili, i za kwadrans czasu, będziesz pani wolna na czystém polu.
 — Ale czy masz klucz odedrzwi? spytała królowa, jestem zamkniętą.
 Agenor odpowiedział wykonaniem jego samego zwrotu, jaki mu się udał z drzwiami dolnemi. Po krótkiéj chwili, drzwi królowéj były jak piérwsze wysadzone.
 — Dzięki ci, mój Boże! zawołała królowa, ujrzawszy swych wybawców; przyczém dodała głosem drżącym i prawie niezrozumiałym: lecz don Fryderyk....
 — Niestety, pani, rzekł z wolna Agenor, przyklękając na jedno kolano i podając królowej pargamin don Fryderyka: oto jest list.
 — Zgubiony! zawołała; ten list jest ostatniém pożegnaniem umierającego człowieka.
 Agenor nic nie odpowiedział.
 — W imię Nieba! zawołała królowa, w imię przy-