Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/87

niepokojem, oto co mówił ojciec synowi, brat bratu, przyjaciel przyjacielowi:
 Mówiono, że królowa Marja-Karolina, rozdrażniona do wściekłości wypadkami zaszłemi we Francji przez rewolucję, a które sprowadziły śmierć na szafocie jej szwagra Ludwika XVI i jej siostry Marji-Antoniny, ustanowiła dla ścigania Jacobinów, Ciało polityczne stanu, (une junte d’Etat), które jak wiadomo, skazało na śmierć trzech nieszczęśliwych młodzieńców: Emmanuela de Des, Vitaliano i Galiani, którzy razem we trzech nie mieli wieku starca; ale widząc szemrania wzbudzone tą potrójną egzekucją i jak Neapol był gotów z tych trzech mniemanych winowajców zrobić trzech męczenników, mówiono że królowa ścigając potajemnie zemstą mniej jawną ale równie pewną, zwołała w jednej z sal pałacu czarny gabinet, tak nazwany z powodu ciemności w jakiej byli sędziowie i oskarżyciele; ustanowiła rodzaj trybunału la sainte fol; że w tym pokoju i przed tym trybunałem odbierano denuncjacje oskarżycieli nietylko nieznajomych, ale zamaskowanych, że tam wydawano wyroki w nieobecności obwinionych i których im nie oznajmiano wcześniej, aż się znaleźli na przeciw krwawego wykonawcy tych wyroków, Pasquala Simone, zwanego. Czy oskarżenia przeciwko Karolinie Austrjackiej były prawdą czy fałszem, był on zwany w Neapolu tylko pod imieniem zbira ’królowej. Ten Pasquale Simone, opowiadano, wymawiał tylko jedno słowo po cichu do skazanego którego uderzał, a uderzał tak pewnie, że nie było przykładu, żeby którykol-