Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/60

Apollina; przykrył zasłoną przejrzystszą od siatki pod którą Vulkan zatrzymał Venus branką w oczach Olympu, i ogłosił we wszystkich dziennikach że posiada nareszcie wzór jedynej najwyższej piękności, którego dotychczas brakowało do zupełnego tryumfu jego teorji.
 Na tę odezwę uczynioną do publiczności i nauki, wszyscy adepci wielkiej religii miłości, szerzącej swoją cześć po świecie całym, przybiegli do gabinetu doktora Graham.
 Tryumf był zupełny: ani malarstwo, ani rzeźba nie wydały nigdy podobnego arcydzieła; Appelles i Phidias byli zwyciężeni.
 Malarze i rzeźbiarze cisnęli się. Romney, wróciwszy do Londynu, przybył za innymi i poznał swoją dziewczynkę z hrabstwa Flint. Malował ją pod wszelkiemi postaciami: Arjadny, Bacchantki, Ledy, Sibylli, Armidy; w bibljotece cesarskiej jest zbiór obrazów przedstawiających czarodziejkę we wszystkich rozkosznych pozach, jakie wymyśliła zmysłowa starożytność.
 Wtenczas to, pociągniony ciekawością, młody sir Charles Grenville, ze znakomitej familii tych Warwicków, nazywanych twórcami królów, synowiec sir Williama Hamilton, zobaczył Emmę Lyonę, a olśniony tak doskonałą pięknością zakochał się w niej szalenie. Młody lord czynił Emmie najświetniejsze obietnice; lecz oparła się wszystkim pokusom, utrzymując że związaną jest z doktorem Graham uczuciem wdzięczności i oświadczyła, że teraz opuści kochanka tylko dla męża.