Przejdź do zawartości

Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/42

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

i bez ręki i nic nie wskazuje by jej serce uczuło dla bohatera kaleki, inne uczucie jak serdeczną sympatyczną litość należącą się od piękności męczennikom chwały.
Było to 16 czerwca 1798 r. kiedy po raz drugi przybył do Neapolu, i po raz drugi znalazł się w obec Lady Hamilton.
Położenie Nelsona było krytyczne.
Miał rozkaz blokować flotę francuzką w Tulenie i zwyciężyć ją jeśliby ztamtąd wypłynęła; tymczasem flota francuzka wyślizgnęła mu się z rąk, zabrała Maltę i wylądowała w Aleksandrji z 30,000 ludzi.
Ale to jeszcze nie wszystko: zgnębiony jednem nieszczęściem, poniósłszy olbrzymie straty z braku wody i żywności, nie mógł dalej ciągnąć pogoni i zmuszony był wracać do Gibraltaru po posiłki.
Był zgubiony: mogli posądzać o zdradę człowieka, który szukał przez miesiąc na morzu Śródziemnem, to jest na wielkiem jeziorze, floty z 13 okrętów linjowych i z 337 statków przewozowych, szukał i nie tylko nie spotkał, ale nawet nie odkrył jej śladu.
Chodziło o otrzymanie w obecności ambasadora francuzkiego pozwolenia od dworu Obojga-Sycylii, nabrania wody i żywności w portach Messyny i Syrakuzy, drzewa na maszty i reje, w lasach Kalabrji.
Tymczasem, dwór Obojga-Sycylii zawarł z Francją przymierze pokoju, nakazujące zupełną neutralność; pozwolić więc Nelsonowi czego żądał, byłoby to zerwać traktat.