Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/268

siostrzeńca cesarza Austrjackiego, aby się od niego dowiedzieć, nie przez dyplomację, ale poufnie, w jakim czasie zamierza rozpocząć wojnę i do jego ruchu zastosowałbym swoje.
 — Masz słuszność mój przewielebny, w tej chwili do niego napiszę.
 — Czy masz na posłańca, człowieka pewnego na którego mógłbyś rachować Najjaśniejszy Panie.
 — Mam mego kurjera Ferrari.
 — Ale pewnego, pewnego?
 — Ależ mój kardynale, chcesz człowieka trzy razy pewnego, kiedy tak trudno znaleźć go raz pewnego.
 — Nakoniec ten?
 — Sądzę że jest pewniejszym od innych.
 — Czy dał dowody Waszej królewskiej mości wierności swojej?
 — Sto.
 — Gdzie on jest?
 — Gdzie on jest? jest tutaj gdzieś, leży w którymś z przedpokojów zupełnie przygotowany do podróży, aby mógł na każdy rozkaz o każdej porze dnia i nocy puścić się w drogę.
 — Naprzód trzeba napisać, a później poszukamy go.
 — Napisać, łatwo to powiedzieć Eminencjo; gdzież o tej porze znajdę atrament, papier i pióro?
 — Ewangelia mówi! Quaere et invenies.
 — Nie umiem po łacinie, Eminencjo.
 — Szukaj a znajdziesz.
 Król poszedł do biórka, otwierał szufladki jedna po drugiej, i nie znalazł nic z tego co szukał.
 — Ewangelia kłamie, powiedział, i zniechęcony