wania spełniło się, chociaż nie umiał ocenić doniosłości wydarzeń i głębokości wypadków, wszystko co zaszło wielkiego w pierwszej połowie naszego stulecia i w drugiej połowie przeszłego. Za jego czasów Napoleon urodził się i wzrósł, zmalał i upadł, urodzony 16 lat przed nim, widział go na pięć lat przed sobą umierającego i doczekał się nareszcie że miał wartość tylko komparsa królewskiego, wmieszanego jako jeden z głównych aktorów tego olbrzymiego dramatu, który przewrócił świat od Wiednia do Lizbony i od Nilu do Moskwy.
Bóg nazwał go Ferdynandem IV Sycylia Ferdynandem III. Kongres Wiedeński Ferdynandem I. lazzaroni zaś nazywali go królem Nazonem. Bóg, Sycylia i Kongres pomylili się, jedno tylko z tych trzech nazwisk było prawdziwie popularnem i zostało mu, to jest to, jakie mu nadali lazzaroni.
Każdy naród miał króla reasumującego w sobie ducha narodu: Szkoci mieli Roberta Bruce, Anglicy Henryka VIII, Niemcy Maksymiliana, Polacy Jana Sobieskiego, Hiszpanie Karola V. Francuzi Henryka IV. Neapolitańczycy zaś mieli Nazona.
Marja Karolina Arcyksięźniczka Austrjacka opuściła Wiedeń w kwietniu 1768 roku, aby zaślubić Ferdynanda IV. w Neapolu. Kwiat królewski razem z wiosną przybył do swego przyszłego królestwa.
Miała ona zaledwie lat szesnaście, rodziła się bowiem 1752 roku, ale ukochana córka Marji Teresy,
