Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/237

 I opowiedział całą przygodę królowej.
 — Biedna kobieta! powiedziała ona, kiedy król skończył opowiadanie.
 — Dlaczego biedna?
 — Bo zły interes zrobiła. Czy myślisz że sędzia uwzględni twój podpis?
 — Myślałem i ja o tem, powiedział Ferdynand, ale mam pewien projekt.
 I okazało się że królowa miała słuszność. Polecenie jej dostojnego małżonka nie uczyniło na sędzim najmniejszego wrażenia, proces postępował z dawną powolnością.
 Wdowa powróciła do Caserte, a że nie znała rozmawiającego z nią oficera, zapytała o człowieka który wziął od niej trzy indyczki.
 Przygoda narobiła hałasu, uprzedzono króla o przybyciu wdowy.
 Król kazał ją wpuścić.
 No i cóż dobra kobieto, przychodzisz mi powiedzieć że proces twój osądzony.
 — Akurat! powiedziała, król nie musi mieć wielkiego znaczenia, bo kiedy oddałam sędziemu proźbę z podpisem królewskim, powiedział mi: — Dobrze, dobrze! jeżeli królowi pilno, zrobi tak jak inni, poczeka. A zatem, dodała, jeżeli pan jesteś człowiekiem sumiennym, oddasz mi moje trzy indyczki, a przynajmniej mi za nie zapłacisz.
 Król zaczął się śmiać.
 — Pomimo najszczerszych chęci nie mogę ci ich oddać, ale mogę ci je zapłacie. I wszystko złoto jakie miał przy sobie, oddał jej. — Co do twego