i cnotliwą; ale cóż może zamiar i wola przeciwko wpływowi gwiazd? — Czyż nie mówiłam ci że urodziłaś się z połączenia Venus i księżyca, obydwóch gwiazd miłości? lecz może unikniesz ich wpływu. Zobaczmy twoją rękę. Job, wielki prorok powiedział: „W ręce ludzkiej, Bóg położył znaki po których poznaje się jego dzieło“.
I wyciągnęła ku młodej kobiecie rękę pomarszczoną, kościstą i czarną, w której spoczęła jakby za wpływem magicznym ręka miękka, biała i wytworna la San Felice.
Była to ręka lewa, ta w której — wróżbici dawni utrzymywali, i w której nowożytni wróżbici utrzymują jeszcze — można wyczytać tajemnice życia.
Nanno przez chwilę patrzyła na wierzch tej prześlicznej ręki, nim ją odwróciła by czytać w jej wnętrzu, tak jak nieraz trzymamy książkę nie spiesząc się otworzyć jej, choć ma nam odkryć rzeczy nieznane i nadzwyczajne.
Patrząc na nią, jak patrzy się na piękny marmur szepnęła:
— Palce gładkie, podłużne bez węzłów, paznogcie różowe, wązkie, spiczaste, ręka artysty gdyby nią była, ręka przeznaczona do wydobywania dźwięku ze wszystkich instrumentów, strun liry — lub serca.
Przewróciła nakoniec tę małą drżącą rękę, stanowiącą tak doskonały kontrast z jej ręką zczerniałą i uśmiech dumy na jej ustach rozjaśnił całą jej twarz.
