W tym kontekście, sprawując przewodnictwo w Radzie Unii Europejskiej. Rzeczpospolita Polska dąży do jak najsprawniejszego przyjęcia decyzji o podpisaniu ACTA przez Unię Europejską, czemu powinno towarzyszyć podpisanie Umowy przez państwa członkowskie (w tym Rzeczpospolitą Polską). Otworzy to drogę do rozpoczęcia procesu ratyfikacji Umowy, zarówno na szczeblu unijnym jak i krajowym.
2. Treść Umowy
Na treść Umowy ACTA składa się preambuła i przepisy podzielone na sześć rozdziałów.
W preambule, poza określeniem celu Umowy, jakim jest wprowadzenie środków uzupełniających w stosunku do porozumienia TRIPS, służących egzekwowaniu praw własności intelektualnej, w tym w środowisku cyfrowym, oraz wspieranie współpracy międzynarodowej w tym zakresie, zawarte zostały istotne wytyczne do jej stosowania. Po pierwsze, środki i procedury służące egzekwowaniu praw nie powinny stanowić przeszkody w handlu prowadzonym zgodnie z prawem. Po drugie, potwierdzono znaczenie zasad ustanowionych w Deklaracji z Doha w sprawie porozumienia TRIPS i zdrowia publicznego, przyjętej w dniu 14 listopada 2001 r. podczas Czwartej Konferencji Ministerialnej WTO.
Rozdział pierwszy zawiera przepisy o charakterze ogólnym, określające: stosunek ACTA do innych umów (art. 1 zapewniający zgodność z przepisami porozumienia TRIPS), charakter i zakres zobowiązań wynikających z ACTA (art. 2 umożliwiający wprowadzenie środków dalej idących oraz odsyłający do celów i zasad ogólnych określonych w porozumieniu TRIPS), gwarancje w zakresie ochrony prywatności i informacji poufnych (art. 4) oraz katalog definicji (art. 5). W tej części potwierdzono także, że ACTA nie ma wpływu na określenie materialnego zakresu poszczególnych praw własności intelektualnej, pozostawiając to do decyzji w prawie krajowym (art. 3).
Rozdział drugi określa ramy prawne dla dochodzenia i egzekwowania praw własności intelektualnej. W części wstępnej, poza zobowiązaniem do wprowadzenia skutecznych środków przeciwko naruszeniom, wprowadzone zostały wytyczne do ich stosowania, takie jak konieczność unikania tworzenia barier w handlu oraz zabezpieczenia przed ich nadużywaniem (art. 6 ust. 1). Procedury w tym zakresie powinny zapewniać odpowiednią ochronę praw wszystkich podmiotów im podlegających (art. 6. ust. 2) oraz zachowywać proporcje pomiędzy wagą naruszenia, interesami stron trzecich i stosowanymi środkami (art. 6 ust. 3).
Przepisy dotyczące egzekwowania praw na drodze cywilnoprawnej określają katalog i reguły stosowania środków dostępnych w postępowaniu cywilnym. Obejmują one: środki mające na celu powstrzymanie lub zapobieganie działaniom naruszającym prawo (art. 8), odszkodowania za dokonane naruszenia (art. 9), sposoby postępowania z towarami naruszającymi prawo lub materiałami i narzędziami służącymi do ich wytworzenia (art. 10). roszczenia informacyjne (art. 11) oraz środki o charakterze tymczasowym (art. 12).
