Strona:PL-Józef Ignacy Kraszewski-Sztuka u Slowian.pdf/349

Piszczalnik i Osoty, są wcale pięknéj roboty i rysunku, ozdobne prążkami i maleńkiemi wyskokami (T. XVII.), na nich nawet znać smak grecki; tak w drobnéj téj robocie, umiał rzemieślnik wdzięczną linję do kształtu koniecznego zastosować szczęśliwie. — Aby się o tém przekonać, dość je porównać z żelezcami strzał litewskich, krótszemi, roszerzonemi raptownie, rozstawionemi haczykami, nie mającemi już téj formy udatnéj i nie starającemi się o nią. Znać w nich narzędzie ukute tylko z potrzeby (zobacz E. Tyszkiewicza, Rzut oka (Strzały z pod Mińska T. IV — 16.).
 Niektóre strzałki Inflantskie z Aszerade, są znowu kształtniejsze (Necrolivonica. T. 5 — 6.). Większa ich część jednak, ma formę pospolitą, lub zmniejszonego ostrza dzidy. Nieforemne dosyć, ale wielce rozmaite, przedstawia nam rozkopana mogiła Igora nad Uszą i Perepiatycha.
 Tu należy wspomnieć o pierścieniach, do naciągania łuków używanych, które się niekiedy po grobach znajdują; są one żelazne, bronzowe, a nawet kamienne. Mamy je w Litwie i grobowcach Ukraińskich. Były to proste i nieozdobne kolca.
 Pociski, zakończone ostrzami jak dzidy, na krótszych tylko osadzone drzewcach, formą się zupełnie zbliżały do grotów, od których były nieco mniéjsze.
 Dowodem używania proc są gładkie kamyki, często po grobach natrafiane, kształtu jajowatego, lub zupełnie kuliste, których długo przeznaczenie zagadką było dla starożytników. D-r Kruse cytuje podobne w Jnflantach (Tab. 7. 3. — 55. K.); a E. Tyszkiewicz w Litwie (Badania. T. IV — 4).
 Do ozdób stroju męzkiego należą pierścienie, w dość znacznej ilości po grobach odkopywane, nie licząc wielkich na pięści noszonych, i mniejszych do naciągania łuków służących: wprost tylko dla ozdoby na palce wdziewane. Wszystkie są dosyć pięknéj i wyszukanéj roboty, a odcechowują się tém szczególniéj, że nigdy pra-