Pan Merton czuł się ogromnie dotknięty powtórnym odraczaniem małżeństwa, a lady Julja, mając już zamówioną suknię weselną, czyniła wszystkie wysiłki ku przygotowaniu Sybili do zerwania.
Jakkolwiek mocno kochała jednak Sybila matkę — żadne jej słowo nie zachwiało wiary dziewczyny w narzeczonego, któremu ofiarowawszy rękę oddała zarazem całe swoje życie.
Co się zaś tyczy lorda Artura — potrzeba mu było wielu dni do opanowania doznanego zawodu, i czas jakiś nerwy jego znajdowały się w zupełnym rozprzężeniu.
Tylko dzięki swemu zdrowemu sądowi lord szybko oprzytomniał, zmysł zaś praktyczny niedopuścił w nim długiej chwiejności w wyborze postępowania.
Ponieważ trucizna zrobiła zupełne fiasko, jedynym, pozostającym mu środkiem, był dynamit, lub wogóle jakaś materja wybuchowa.
Strona:Oscar Wilde - Zbrodnia lorda Artura Savile.pdf/71
Ta strona została przepisana.
V.
