z jego wyznaniem protestanckiem i brakiem systematycznej germanizacyi aż do niedawnych czasów, uprawnia do przypuszczeń, że wogólności stan narodowy posiadania nie uległ znacznym zmianom. Wypłoszono tylko z całej prowincyi wschodnio-pruskiej szlachtę polską przez wspomniany już wyżej manewr prezydenta Schöna, niewątpliwie też zniemczyli się włościanie polscy, otoczeni przez Niemców, w dzielnicach północnych prowincyi; ale w pasie południowym dziś jeszcze Polacy posiadają wielką przewagę liczebną. W pasie środkowym zaś, gdzie Mazurów jest znacznie mniej, spotykamy się już bardzo często z niemieckimi nazwami
miejscowości — co można uważać za dowód, że tam i w czasach dawniejszych byli osiedleni Niemcy — a niekiedy i z osadami litewskiemi, których ludność z biegiem czasów zniemczyła się prawie zupełnie. Obecnie obszar, zamieszkany przez ludność mazurską, obejmuje 11 powiatów, a mianowicie: Szczycieński, Jańsborski, Nidborski, Ządzborski, Łecki, Lecki, Ostródzki, Olecki, Węgoborski, Gołdapski i Rastenborski. Z nielicznemi dziesiątkami rozproszonych Mazurów, względnie Polaków, spotykamy się prawie we wszystkich innych powiatach prowincyi. Nie stanowią oni tam jednak nigdzie więcej, niż 1% ludności.
