Strona:Opis powiatu jasielskiego.pdf/359

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

po którym odziedziczył go Władysław Gorayski a po nim syn jego Kazimierz. Ten w roku 1904 sprzedał wieś tę bankowi parcelacyjnemu, który wieś całą rozparcelował. Za zniesione prawo propinacyi wypłacono kwotę 1.324 zł. 27½ kr. w. a., za zniesione prawa pańszczyźniane 9.083 złr, 15 kr. m. k.
Część statystyczna. Umieszcz liczył na obszarze gminnym 446 mieszkańców; na obszarze dworskim 22; wieśniacy posiadali podówczas 185 hk. 10 a. 33 m.²; obszar dworski 227 hk. 63 a. 37 m.²
WROCANKA. Wrocanka otrzymała nazwę zapewne od założyciela Wroca. Wrocanka graniczy na wschód z Potakówką i Chlebną, w powiecie krośnieńskim, na południe z Glinikiem Polskim, na zachód z Glinikiem Polskim i z Gąsówką, na północ z Umieszczem. Wieś jest wzniesiona 303 m. n. p. m. Kasa gminna wynosiła 5.677 K 68 h. We wsi jest wzgórze, zwane Kościółkiem; podanie ludowe niesie, że był tu dawnymi czasy kościół, który miał się zapaść. O Wrocance wspomina Długosz, że graniczy z nią Umieszcz[1]. W roku 1581 właścicielem tej wsi był Salowski. Było wtedy łanów kmiecieli 4, zagrodnik z rolą 1, zagrodników bez roli 3, komorników z bydłem 2, komorników bez bydła 2, rzemieślników 2[2]. Co do dalszych właścicieli, to w roku 1660 był jej właścicielem ks. Paweł Skotnicki i odtąd miała tych samych właścicieli co i Tarnowiec. Od p. Kazimierza Pilińskiego nabył Wrocankę p. Wincenty Wojtynkiewicz, który ją obecnie posiada. Za zniesione prawa pańszczyźniane wypłacono 14.957 zł. 45 kr. m. k. Za zniesione prawo propinacyi wypłacono 618 zł. 27½ kr. w. a.
Część statystyczna. Mieszkańców na obszarze gminnym 598; na obszarze dworskim 21; wieśniacy posiadają 349 hk. 5 a. 12 m.²; obszar dworski 284 hk, 7 a. 75 m.²; lasów jest prywatnych 115·8438 hk.²; a 4·5933 hk2. gminnych; razem 120·4371 hk.²

PARAFIA BĄCZAL DOLNY.

GMINA BĄCZAL DOLNY. Nazwa wsi pochodzi zapewne od założyciela Baczala lub Bączala. Bączal dolny, wieś położona

  1. Liber benef. T. III. str. 210.
  2. Źródła dziejowe T. XIV. str. 120.