37 h., kółko rolnicze liczące 37 członków, którzy złożyli udziały w kwocie 268 K, sklepik przy kółku rolniczym z towarami wartości 800 K. Przy drodze jest kapliczka z figurą św. Kajetana z roku 1723.
Umieszcz wspomniany jest w dokumentach z lat 1105, 1229, 1288, 1367, wreszcie w dokumencie z roku 1456, w którym Kazimierz Jagiellończyk zatwierdził wszystkie przywileje klasztorowi tynieckiemu, nadane przez swych poprzedników. Wypływa z tego, że Umieszcz był osadą, założoną przez Benedyktów. Nazwa Umieszcz znaczyłaby tyle, co lokacya, założenie, jednakże na to zwrócić należy uwagę, że w najdawniejszych zapiskach nazywa się ta wieś Unieszcz, a więc może tak się nazywał założyciel. O Umieszczu pisze Długosz, że należał do parafii w Jaśle a był własnością klasztoru tynieckiego. Było 6 łanów kmiecich, z których kmiecie płacili tytułem dziesięciny razem 2 grzywny; prócz, tego dawał każdy po 40 jaj, po 2 kapłony; serów nie dawali, pracowali jeden dzień w tygodniu własnym wozem lub pługiem; odrabiali powabę, lecz nie powiada historyk, ile dni i ile razy do roku odrabiali tę powabę. Była karczma, mająca pola i płacąca 1½ grzywny czynszu; była również zagroda, mająca pola; zagrodnik nic nie płacił, lecz odrabiał jeden dzień, pierwszy w tygodniu. Sołtystwa nie było; był natomiast folwark klasztorny, z którego dziesięcinę brał klasztor tyniecki. Ze wszystkich pól wsi płacono dziesięcinę snopową i konopną klasztorowi tynieckiemu a wartość jej była obliczona na cztery grzywny. Był również młyn. Graniczył podówczas Umieszcz z Glinikiem, Czeluśnicą, Tarnowcem, Tarnowieczkiem, Wrocanką[1]. W roku 1581 należał Umieszcz do Jana Śreniawy. Było wtedy łanów kmiecich 4, zagrodników z rolą 2, komorników z bydłem 3, komorników bez bydła 6, rzemieślnik 1, do karczmy należała ¼ część łanu, czynszowników 3[2]. Niewiadomo, czy Śreniawa był dzierżawcą, czy też właścicielem. Zdaje się że dzierżawcą i że Umieszcz był własnością Benedyktynów tynieckich. Za czasów austryackich sprzedał skarb państwa Umieszcz Aleksandrowi Gorayskiemu,
