mniej wykształconych. Bolał jednak nad nieczynnością parlamentu w latach 1897 — 1900 r., spowodowaną sporami narodowościowymi. — W r. 1896 został zamianowany honorowym kanonikiem Kapituły przemyskiej. W r. 1899 otrzymał za staraniem ś. p. biskupa Łukasza Soleckiego kanonią gremialną, fundacyi hr. Drohojowskich w kapitule przemyskiej. Wkrótce potem Najprzewiel. ks. biskup Sebastyan Pelczar, zasiadłszy po śmierci ś. p. ks. bisk. Soleckiego na stolicy biskupiej przemyskiej, powołał ks. kan. Fischera na swego sufragana. Na konsystorzu papieskim dnia 15. kwietnia 1901 r. został ks. Karol Józef Fischer prekononizowanym na biskupa tytularnego malleńskiego (Mallus dawna stolica biskupia w Cylicyi, w Małej Azyi) i sufragana (Auxiliaris) przemyskiego. Konsekracya odbyła się 19, maja 1901 r. w katedrze przemyskiej, konsekratorem był ks. biskup przemyski J. S. Pelczar, współkonsekratorami ks. biskup przemyski obrz. greckiego, Konstanty Czechowicz i ks. biskup sufragan krakowski Anatol Nowrak. Na konsekracyę przybyło do Przemyśla 25 włościan z parafii dobrzechowskiej i tarnowieckiej, okazując przez to miłość swą swemu dawnemu proboszczowi. Zaraz po konsekracyi ks. biskup Pelczar zamianował ks. biskupa sufragana także swroim wikaryuszem generalnym. Jako sufragan, przebiega ks. biskup Fischer wraz z ks. biskupem Ordynaryuszem dyecezyę, przeszło milion dusz liczącą, wizytując parafie, udzielając wiernym Sakramentu Bierzmowania, konsekrując nowe, licznie dziś powstające kościoły, głosząc żarliwie słowo Boże. Ks. biskup Fischer, oddając się ze zamiłowaniem kaznodziejstwu, wydał dotychczas trzy tomy swych kazań podtytułem: „Kazania i przemowy pasterskie do ludu wiejskiego“, a mianowicie tom I. i II. jeszcze jako proboszcz dobrzechowski; w latach 1892 i 1894 — tom III. już jako biskup w r. 1903. Pierwszych dwóch tomów drugie wydanie wyszło w Przemyślu w latach 1905 i 1906. Obecnie pracuje ks. biskup nad wydaniem tomu czwartego. — Tom I. tych kazań został przetłumaczony na język litewski i w tym języku wydany w Tylży w r. 1895. Kazania ks. biskupa Fischera znamionują wielką znajomość potrzeb ludu wiejskiego, wielką miłość dusz, a także gorący patryotyzm, przejawiający się osobliwie w kazaniach o św. Patronach Polski
