Strona:Opis powiatu jasielskiego.pdf/281

lata; matkę zaś, gdy był w czwartej klasie szkoły ludowej. Odtąd opiekunem i wychowawcą jego i brata jego Kornela był ich wuj ś. p. ks. Jan Zwoliński, proboszcz w Dukli. Szkołę ludową ukończył w Jaśle. Nauki gimnazyalne odbywał z powodu familijnych stosunków aż w trzech miejscach, mianowicie: we Lwowie, w gimnazyum (polskiem) Franciszka Józefa (przez 3½ lat), potem w Krakowie, w gimnazyum św. Anny (przez pół roku) wreszcie od V. klasy do końca w Rzeszowie, gdzie też złożył maturę w 1865 r. z wyszczególnieniem. Seminaryum duchowne ukończył w Przemyślu. Na kapłana wyświęcony został za dyspenzą papiezką, bo liczył dopiero 22 lat i 4 miesiące dnia 18 lipca 1869 r., poczem przeznaczony został na wikarego do Sanoka. Jako odznaczający się wybitnemi zdolnościami i pilnością, został wysłany na wyższe studya do zakładu św. Augustyna we Wiedniu. Ponieważ jednak był za młodu bardzo wątłego zdrowia, musiał po siedmiu miesiącach studya przerwać; powrócił zatem do kraju i po kilkumiesięcznym odpoczynku, pokrzepiwszy zdrowie, został wikarym w Jaśle. Wówczas to właśnie został proboszczem jasielskim ś. p. ks. Paszyński, z którego rąk niegdyś ks. Karol chrzest był otrzymał, który też był jego profesorem w seminaryum.
 W piątym roku kapłaństwa został proboszczem w Tarnowcu, otrzymawszy prezentę na to probostwo od ś. p. Konstantego Pilińskiego. Wiadomo, że w Tarnowcu znajduje się cudami słynąca statua N. P. Maryi, która niegdyś znajdowała się w kościele OO. Karmelitów w Jaśle. Podobnie, jak na poprzednich stacyach duchownych, tak i tutaj oddawał się z zapałem pracy pasterskiej, tak nad własnymi parafianami, jak również nad licznymi pątnikami, którzy bardzo licznie się gromadzą w Tarnowcu, osobliwie w czasie trzech dorocznych odpustów. Ks. Fischer jako proboszcz tarnowiecki, zjednał sobie bardzo wielką miłość u braci kapłanów tak chętnem głoszeniem na odpustach i innych uroczystościach w okolicy, słowa Bożego, jak i pracą przy takichże sposobnościach w konfesyonale; to też na odpusty do Tarnowca zjeżdżało się bardzo wielu kapłanów i prawie nie zdarzało się, ażeby ktoś, przyszedłszy na odpust do Tarnowca, odchodził bez spowiedzi. Celem rozszerzania czci cudownej statuy, N. P. Maryi w Tarnowcu wydał w r. 1877