puszcza, ten tylko w szalonéj zaciekłości obelgami miotać będzie na rzeczy, których nie skonstatował ani skonstatować nie chce, i podejrzywać rzetelność ludzi, których całe życie najmniejszéj plamy nie ma.
Lekarze, badali wszystkie cztery mające te widzenia osoby, według wszelkich reguł sztuki, wyginali ich członki na wszystkie strony, ale opadały one każdym razem bezwładnie, choć puls był zupełnie regularny i oprócz zachwyconego wyrazu twarzy, żadnéj zmiany u nich nie było widać; tłoczyli palcem, jakby chcieli przebić ich oczy, ale powieki nie zamknęły się, obracali ich głowy to w prawą to w lewą stronę, ale źrenice, jak były, tak zostały wlepione z niewymownym wyrazem czci i uwielbienia na to miejsce drzewa, gdzie według ich twierdzenia postać Matki Boskiéj się pokazuje. I jeden lekarz sam te powiedział słowa: „Stan tych dzieci jest tego rodzaju, że fizyologicznie wytłómaczyć się nie da.“ Ale ledwo koniec ekstasy nastąpił, natychmiat, jakby nic nie zaszło, podnoszą wypadłe z rąk różańce i spokojnie daléj się modlą.
Doktorzy żgali téż silnie owe istoty w plecy jakiéms ostrém narzędziem i im oczy zatryskiwali jakimś draźliwym płynem (atropiną). Najświętsza Panna, ta Pocieszycielka utrapionych pokazała się tym razem podczas doświadczeń lekarzy nader smutną i bardzo krótko była obecną. Skarżyły się nadto dziewczęta, że ich „plecy mocno bolą“ od owego żgania, i że ich oczy, „mocno bolą, gryzą, szczypią“ a na to zatrysknione oko widzą otaczające je przedmioty tak jak przez grubą mgłę I rzeczywiście każda z tych czterech istot miała jedno oko bardzo opuchnięte i zaczerwienione; a nadto u każdéj w oku zatrysknioném, źrenica, czyli ten czarny środkowy punkcik urósł do takiéj wielkości nieomal jako to siwe, bure, które w oku czarną źrenicę okala.
Matka jednéj z tych dziewcząt żaliła się téż, że takim sposobem mogą jéj dziewczę oka pozbawić, tj. oślepić, — a potém co będzie? Osoby wszystkie są, podług oświadczeń lekarskich, zdrowe zupełnie co do ciała; zajmują się spokoj-
