łask dla wszystkich wiernych. Cały Kościół nie może oddać tyle czci Panu Bogu, otrzymać tyle łask, ile jeden kapłan sprawujący ofiarę mszy świętej: Kościół bowiem bez kapłanów mógłby uczynić, co najwięcej, ofiarę P. Bogu z życia wszystkich ludzi; lecz czyż może iść w porównanie życie wszystkich ludzi z życiem P. Jezusa, którego ofiara jest wartością nieskończoną! Czem są wszyscy ludzie wobec Boga jeżeli nie garstką pyłu! Oto narodowie jako kropla wiadra... jako proch maluczki[1]. Czemże są jeżeli nie nicością: Wszyscy narodowie jakoby nie byli, tak są przed nim[2]. Tak więc kapłan odprawiający mszę św., daleko więcej oddaje czci P. Bogu, ofiarując w niej P. Jezusa, aniżeliby wszyscy ludzie uczynić to mogli niosąc swe życie w dobrowolnej ofierze. Co więcej, jedna msza św. odprawiona przez kapłana, więcej przynosi czci Panu Bogu, aniżeli jej przynieść mogą wszyscy razem Święci, wszyscy Aniołowie Boscy, sama nawet Najświętsza Panna; kapłan bowiem przy mszy św. oddaje P. Bogu cześć nieskończoną.
3. Kapłan odprawiający mszę św. czyni P. Bogu godne dziękczynienia za wszystkie łaski, jakich udziela samym nawet Świętym w Niebie; a do ofiarowania takich godnych dziękczynień wszyscy Święci razem nie są zdolni. A więc i pod tym względem godność kapłańska jest większą od wszystkich godności i dostojeństw nawet niebiańskich.
Kapłan, jako poseł od całej ziemi, wstawia się do P. Boga i otrzymuje łaski dla wszystkich stworzeń[3]. Kapłan poufnie przestaje i działa
