Strona:Nowe poezye Ernesta Bulawy.djvu/192

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
USTĘP Z POWIEŚCI OSSYANA

„Kalton i Kolmal

przełożył Ernest Buława.

(OPOWIADANIE OSSYANA).


Fingal z łowów powrócił — pod swych sal sklepienie
I zastał dwóch młodzieńców! przybyszów z krainy
Obcej, a byli piękni, jako dwa promienie,
W komnacie Konch, wygnania zasmucone syny,
Błagalnicy Fingala serdecznej gościny...
Król wysłuchał ich losów dzieje — i dokoła
Spojrzał. Tysiąc rycerzy wzniosło boju hasło,
Wojny z Teutą! krzyknęli, kiedy słońce gasło.
Do świtu powróciłem z gór lotem sokoła,
Szczęście walki, tak pierś mą hardo unosiło
Że oszczep drżał mi w dłoni, serce w pancerz biło
A król przed czołem wojska, rzekł do Ossyana
„Weź oszczep Fingalowy, synu mojej siły
Pójdź kędy szumi Teuty fala rozhukana
Wybaw wozokotczego Kolmara, mój miły!