Ta strona została uwierzytelniona.
Szczęśliwy mędrzec, co po uczuć fali
Jak cichy łabędź roztropnie żegluje,
Laur go ocienia przed słońcem co pali
I płynąc wierzchem, głębiny nurtuje
A jednak — — ja com chwilami skamieniał
Z takim łabędziem — —
Ja bym się niemieniał!..
