Strona:Niewiadomska Cecylia - Legendy podania i obrazki historyczne 12 - Sobieski.djvu/23

wobec tego uniesienia i radości, wrogowie nawet wykrzyknąć musieli: Niech żyje król Jan III!
 Tak po trzech wiekach znów na tronie polskim zasiadł Piast z krwi i kości, a jego bohaterskie czyny — to ostatni błysk chwały w dziejach naszej korony.
 Lecz co skłoniło wszystkich do zgodnej elekcji? Kto uciszył niechętne i zazdrosne serca, których nie braknie nigdy?
 Odpowiedzią na to pytanie może być medal podczas koronacji na cześć króla wybity: widzimy na nim szablę i koronę, a łaciński napis objaśnia: »Przez tę do tej«.
 Mężne serce, silne ramię i szabla niezwyciężona — to jego prawa do korony, one mu ją zdobyły.
 A jak i kiedy — posłuchajmy.
 Król Michał Wiśniowiecki drzemał w królewskim zamku; krzyczeli głośno jego przeciwnicy; gotowali się do obrony przyjaciele; a Turek widząc tak dogodną porę, wkroczył w granice Polski i obiegł niezdobyte gniazdo orle, warowny położeniem Kamieniec Podolski.
 Przybiegł z wieścią o tem goniec do Warszawy, przedstawiając niezmierną potęgę turecką i żądając pomocy, gdyż twierdza miała nieliczną załogę i bronić się długo nie mogła.
 Król namyślał się, wahał, nie wiedział, co począć, a bez jego rozkazu hetman w pole wyruszyć nie mógł.
 Nagle wstrząsnęła wszystkich wieść przeraża-