Strona:Narcyza Żmichowska - Prządki.pdf/47

nia; lecz trup położył na złączonych dłoniach naszych swoje wilgotne, zlodowaciałe palce — i zadrżałam od zimna.
 — Maryo — czart mówił — jeśli mnie chcesz kochać, musisz się zaprzeć wszystkiego, wszystkiego, co ci dotychczas świętem się zdawało, Maryo, wszystkiego.
 Milczałam.
 — Maryo, czy chcesz mnie kochać?
 Milczałam jeszcze.
 Wtedy on pochylił się ku mnie swojem białem czołem, spojrzał swojemi czarnemi oczyma. Był posępny, lecz piękny, jak niebo wśród burzy, i odezwał się znowu takim słodkim głosem... och! tak słodkim, że nie wiem, czemu Pan Bóg dał go kusicielom.
 — Maryo, ja ciebie kocham.
 — Ja ciebie kocham — powtórzyłam wtedy.
 — A więc zapierasz się Boga Ojca? — zawołał z dziką radością.
 — Zapieram się Boga Ojca.
 — Zapierasz się ukrzyżowanego Chrystusa?
 — Zapieram się ukrzyżowanego Chrystusa.
 — I Ducha Świętego?
 — I Ducha Świętego.
 — I Panny Maryi, patronki twojej?
 — I Panny Maryi, patronki mojej.
 — I Świętych Pańskich i Aniołów Bożych.
 — I Świętych Pańskich i Aniołów Bożych.
 — Zapierasz się duszy twego ojca?
 — Zapieram się duszy mego ojca.
 — Zapierasz się duszy świętej matki twojej?