Przejdź do zawartości

Strona:Nabożeństwo majowe 1862 P10.tif

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

ga; tą nadzieją ożywieni przychodzim do stóp ołtarza Twego, nie chciéj, o Matko Słowa Przedwiecznego! gardzić modłami naszemi, lecz wysłuchaj je miłosiernie, o łaskawa! o litościwa! o słodka Panno Marjo! Amen.

Szczęśliwie teraz panujący Papież Pius IX, dnia 24 Września 1846 r.; nadał na zawsze wszystkim wiernym, którzyby nabożnie i skruszonem sercem modlitwę tę odmówili, za każdy raz 300 dni odpustu; tym zaś którzyby ją przez cały miesiąc codziennie odmawiali, użyczył odpusta zupełne, raz w miesiąc, w dzień w którymby z prawdziwą skruchą po spowiedzi i Komunji świętéj, nawiedzili Kościół lub Kaplicę jaką publiczną, itamże pomodlili się na intencję Ojca Świętego.
MODLITWA SIEROT.
(Na nutę „Kiedy ranne wstają zorze“)

Panno święta, my sieroty
Przychodzimy z wielkim płaczem,
Przed niebieskie Twoje wroty
Czy Cię Matko nie zobaczem.
I wołamy, Panno droga!
Zapłacz Ty naszemi łzami,
Proś za nami Pana Boga,
Matko! zlituj się nad nami!
Łaskawemi rzuć oczyma
Nad nieszczęsną swą gromadką,
Dla nas nigdzie miejsca nie ma,
Matko Boża! bądź nam matką.