Strona:Materyały i prace Komisyi Językowej T.2.djvu/393

zapewne leżała w blizkości Secemina, gdyż według Bandtkiego tenże Jakób w rocznikach (Radymińskiego?) jest nazwany Jakóbem z Secemina. Bandtkie dodaje też, że Parkosz Zbygniewowi Oleśnickiemu poświęcił przepisany traktat Mateusza z Krakowa p. t. „Favistilla seu Suavistilla de sepe celebrando eucharistie mysterio“ i że to się stało przed rokiem 1455, w którym umarł kardynał Zbygniew. Z roczników Marcina Radymińskiego Bandtkie notuje rok 1439, a za Sołtykowiczem rok 1440, w których Parkosz był rektorem uniwersytetu krakowskiego.
 Wiszniewski w „Historyi literatury polskiej“ t. VI, str. 396 wszystko niewolniczo powtarza za Bandtkiem, nie dodając nic swojego do życiorysu Parkosza.
 Maciejowski w dziele „Piśmiennictwo polskie“ t. I, str. 336, powtarzając za Bandtkiem legendę o Żorawicy, leżącej pod Seceminem, nazywa Parkosza Sandomierzaninem, ponieważ Secemin leżał niegdyś w województwie Sandomierskiem, oraz mówi, że Parkosz był miły Zbygniewowi Oleśnickiemu. W tomie II na str. 241 reformę ortografii Parkosza Maciejowski odnosi do r. 1440, a na str. 871 twierdzi, bez przytoczenia dowodów, że Parkoszowi „wpadło w ręce ułożone w roku 1414 przez Jana Husa tak zwane abecadło, czyli wzór wyrażania na piśmie samogłosek i głosek (!) w duchu słowiańskiego języka“ i że ta okoliczność pobudziła go do pomyślenia również o reformie ortografii polskiej.
 Władysław Wisłocki w pracy p. t. „Nauka języka polskiego w szkołach polskich przed Kopczyńskim“ Lwów 1868 dodaje niektóre nowe szczegóły, a mianowicie ze źródeł: „Statuta nec noc Liber promotionum...“ ed. Muczkowski wyjmuje wiadomość, że Parkosz był uczniem uniwersytetu krakowskiego i że tu w r. 1422 otrzymał stopień bakałarza, a nadto, powtórzywszy za Maciejowskim zdanie, że Parkosz wzorował się na ortografii Husa, Wisłocki porównywa oba traktaty ortograficzne, wykazując zależność pracy Parkoszowej od wzoru czeskiego.
 W pozostałym po Żegocie Paulim rękopiśmiennym słowniku biograficznym profesorów uniwersytetu krakowskiego, przechowywanym w bibliotece Jagiellońskiej pod nr 5359, znajdujemy dwie nowe daty, a mianowicie r. 1427, w którym Parkosz otrzy-