Strona:Materyały i prace Komisyi Językowej T.1.djvu/333

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
Karol Ernest Muka.
Szczątki języka połabskiego Wendów Lüneburskich.
Zebrane i opracowane w latach 1901 — 1902.

W ogłoszeniu wyników spisu ludności w państwie pruskiem w r. 1890, gdzie po raz pierwszy znowu od dawnych czasów uwzględniono pytanie o narodowości mieszkańców, podał statystyk pruski A. von Fircks w swej pracy ogłoszonej w roku 1899 w Czasopiśmie królewskiego pruskiego biura statystycznego, roczniku 33, pod tytułem: Ludność w Prusiech podług mowy ojczystej i pochodzenia zadziwiający fakt, że w powiecie lüchowskim, obwodu rejencyjnego lüneburskiego, prowincyi hanowerskiej, t. j. w tak zwanym starym Lüneburger Wendland pomiędzy lüneburską puszczą a Łabą na urodzajnych nizinach po obu stronach Jaseli (n. Jeetzel), dopływu Łaby, ogółem 570 osób, mężczyzn i kobiet, wpisało się w listy apisu pod rubryką zawierającą pytanie o język ojczysty jako Wendowie[1]. W powiecie tym przypada więc na 1000 ogółu ludności 20,6%o Wendów; autor jednakowoż dodaje jakoby na uspokojenie lękliwych umysłów wszechniemców, że w żadnej z tych 30 osobno wyliczonych wsi powiatu lüchowskiego, w których to mieszkańcy po

  1. Niemiecki wyraz Wenden, w łacińskiem Veneti, wywodzę ze słowiańskiej nazwy szczepu Weleti, przydomka Łutyków, tak samo jak słowiański wyraz Niemcy tłumaczono z niemieckiej nazwy szczepu Nemeti.