W następującej tabliczce zestawiłem dla kilku chyżości początkowych (w poziomie ziemi) te ilości a także zmienność temperatury (w stopniach na 100 m.), która nastąpi według równania
I.
II.
23°
3°
2°
1° (abs.)
1.7*10-6
0.35
5.0
253
1.7*10-5
3.5
50
2530
1.7*10-4
35
500
25300
8.5*10-4
175
2500
126500
23°
3°
2°
1° (abs.)
-1.01
-1.01
-1.00
-0.65
-1.01
-1.00
-0.94
+2.65
-1.01
-0.96
-0.29
+35.6
-1.01
-0.76
+2.61
+182.2
Dla zwykłej temperatury (0°C. = 273 abs.) tj. w poziomie ziemi, wpływ tarcia hamujący ruchy pionowe byłby = — 0.61*10-13 u, podczas gdy pod tamtemi warunkami osięgałby tak ogromne wartości jak pokazuje tabliczka I.[1] Porównać to należy z rezultatem Helmholtza (I. cit.), według którego chyżość ruchu poziomego atmosfery dopiero w przeciągu 42.747 lat zmniejszyłaby się do połowy wskutek tarcia, z czego wypływa .
Różnica zaś zasadnicza między wpływami ogrzewającemi, o których wyżej się mówiło, (kondensacyą, promieniowaniem, przewodzeniem ciepła), a tarciem polega w tem, że ogrzanie tam tylko zmniejszało spad temperatury podczas gdy tutaj musiałoby zmienić znak wielkości (tabl. II.) począwszy od pewnego punktu i wzmagałoby się w nieskończoność przy zbliżeniu do poziomu krytycznego t. j. dla .
↑Te cyfry powinny być jeszcze znacznie powiększone ze względu na to, że spółczynnik tarcia w rzeczywistości nie jest proporcyonalny do temperatury, jak tu przyjmowaliśmy, tylko do potęgi 0.7 (w przybliżeniu).