Strona:Marya Weryho-Nacia na pensyi.pdf/72

pać owe czarne, cienkie blaszki; a wtedy dostrzegłam, że mają silny połysk.
 — Teraz uważaj: te blaszki czarne są to ziarnka kamienia, który się nazywa miką. Białe są to ziarna kamienia kwarcu-twardego, mocnego. Widzisz, nie mogłaś go wydostać. A ten różowy, to jest też kamień, który się nazywa szpat polny. Wszystkie te ziarna są mocno ze sobą spojone. Z nich kwarc i mika są bardzo trwałe, nic ich nie zdoła rozpuścić, ani zmienić; ale szpat polny z czasem wietrzeje i może być przez wodę uniesiony. A cóż się wtedy staje z innemi ziarnami w granicie: z kwarcem i miką, które szpat polny spajał i trzymał? Oto rozpadają się i rozsypują! Mika jest lżejsza, więc ją woda czasem dalej zanosi, a ziarnka kwarcu upadają na dno rzeki i tworzą piasek.
 — Proszę pani — pytam — przecie granitowych kamieni jest nie tak dużo, a piaskiem prawie wszystkie rzeki są przepełnione, a i na polach tak wiele go widać?
 — A bo ty całej ilości granitu nie widziałaś. Nie masz wyobrażenia, jak go jest dużo na świecie. Nauczyciel powiada, że są całe