Strona:Marya Weryho-Nacia na pensyi.pdf/103

 Dobry pleban zajął się staruszkiem i bardzo się przejął jego niedolą.
 Natychmiast przeniesiono starca do plebanii, położono na wygodnem łóżku, rozgrzano go i staruszek prędko przyszedł do siebie.
 Noc całą Basia siedziała przy nim i co chwila zaglądała, czy czego nie potrzebuje.
 Na szczęście jednak żadna poważna choroba nie rozwinęła się, staruszek był tylko bardzo zmęczony i stracił chwilowo siły.
 W kilka dni po opisanem zdarzeniu, ślepy grajek powiedział do wnuczki:
 — Basiu, trzeba się zabierać do dalszej wędrówki. Sił mam dosyć, wzmocniłem się, więc niepodobna już dłużej korzystać z gościnności dobrego księdza. Zaprowadź mnie do niego, podziękujemy za przytułek i pożegnamy.
 Ksiądz, zobaczywszy wchodzących, zdjął okulary i uprzejmie ich powitał. Ale gdy posłyszał, że przyszli się pożegnać, oburzył się wielce.
 — A cóż to wy myślicie, że ja dla was kąta tu nie znajdę, że słabego starca na ulicę w takie zimno wyrzucę?... Co za gadanie! Ju-