Strona:Martwe dusze.djvu/126

a wszystkie en gros. Żebyś ty wiedział, jaki to zalotnik z tego Kuwszinnikowa! Byliśmy z nim na wszystkich balach. Siedziała tam jedna, ale tak wystrojona, żem pomyślał sobie tylko: „Niech djabli porwą!“ A Kuwszynników, bo trzeba ci wiedzieć, to taka bestya, siadł koło niéj i daléj po francusku palić jéj komplementa. A ryb co było! Wiozę z sobą łososia i bałyka, — dobrze, żem je kupił, póki jeszcze były pieniądze. A ty gdzie teraz jedziesz?
 — Ja tu niedaleko, rzekł Cziczikow.
 — Co tam, porzuć ten projekt! jedź lepiéj do mnie!
 — Nie mogę: mam interes.
 — Oho! Jużeś i interes wymyślił ty Opodeldok Iwanowicz!
 — Prawdziwie, mam interes, i to jeszcze ważny.
 — Założę się, że łżesz! powiedz przynajmniéj do kogo jedziesz?
 — Do Sobakiewicza.
 Nozdrew zaczął się głośno i serdecznie śmiać, trzymając się za boki.
 — Cóż w tém tak śmiesznego? zapytał Cziczikow, nie kontent z tego śmiechu.
 Ale Nozdrew śmiał się na całe gardło, mó-