Strona:Marian Gawalewicz - Dusze w odlocie.djvu/141

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

cić głowę, kiedy stoi przy chorym, choćby umierającym.

 Trzeba się trzymać i odzwyczaić od tej babskiej wrażliwości.

 Wieczorem zastałem go modlącym się; trzymał na kolanach książkę okropnie starą i wytłuszczoną.

Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Marian_Gawalewicz_-_Dusze_w_odlocie.djvu/141&oldid=1730018”