Ta strona została uwierzytelniona.
TRISTAN II.
Jak rubin tli,
Jak szmaragd lśni,
Jak tęcza.
IZOLDA
Jak opal gra,
Jak perła drga,
Rozpryska.
TRISTAN II.
To śliczne jest!
I zwracam cześć
Alchemii.
IZOLDA (bierze puhar, patrzy przez szkło na błyszczący napój i mówi poważnie):
Cudowna pleśń!...
Niech z ludzkich cieśń
Nas zbawi.
TRISTAN II. (staje jak wryty, blednie, — z wahaniem):
Izoldo, wszak
To tylko żart,
