Strona:Maria Sułkowska - Tristan II.djvu/11

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Moc, którą czci
Brzask rannych zórz
Zwierciadło mórz
I pełń i nów
Miesiąca.

Moc, której prąd
Kieruje bieg
Strumieni gwiazd,
Kometów ścieg
Przez pustek kir;
I mgławic wir
Śrubowy.

Moc, która tchnie
W stworzenia pył,
W robaczki mdłe,
Mądrości cud
I siłę sił:
Troskę, by żył
Potomek.

Moc, która dmie
Przez złudzeń mgłę,