Strona:Maria Rodziewiczówna - Lew w sieci.djvu/83

go. A wnet za lasem wybiegła czwórka w pola orne, wśród których i dwór królował w kotlinie, kędy rzeka biegła.
 Dwór zdała świecił murowanemi ścianami, które kryły dachy siwe lub czerwone, a do gościńca wyciągał się szpaler topoli włoskich.
 — To mi Sadyby tak żywo przypomina! — westchnęła panna Felicya.
 — Ejże, za wiele dla Rogalów honoru. Sadyby o wiele okazalsze.
 A Kostuś, rozglądając się wokoło, zauważył:
 — Od chwili wjazdu do kraju, jedna mnie kwestya zaciekawia: jak można dać radę takim obszarom? Z tego dałoby się wykroić dziesięć porządnych ferm fraucuzkich.
 — To też my bardzo niedostatecznie dajemy sobie radę. Do pracy braknie rąk, do nadzoru sił i znajomości. Miewamy wskutek tego na dziesięć lat cztery nieurodzajne i majątek, jak kochanka, tego tylko się trzyma, kto na jego utrzymanie ma spory kapitał zapasowy.
 Skręcili w bramę murowaną i, zatoczywszy półkole, stanęli przed domem mieszkalnym, wtulonym w gąszcz bzów i jaśminów.
 Lokaja, który im drzwi otwierał, zagadnął pan Erazm:
 — Panicz w domu?
 — Z książką w ogrodzie.