Strona:Maria Rodziewiczówna - Lew w sieci.djvu/124

 — A może chcesz zostać pod opieką panny Felicyi? Bo ja zabieram Konstantego z sobą.
 — Konstanty chce tu zostać, a ja nie. Niech więc stryj poprzestanie na mojem towarzystwie.
 — Ty nie chcesz zostać? To dobre! — śmiał się pan Erazm.
 — Nie! — odparł Adaś lakonicznie i spokojnie.
 Była to dla Różyckiego nowa zagadka.
 — Muszę się z chłopcem rozmówić na seryo; co on mi będzie murzyna bielił! Niech śpiewa prawdę.
 Z tém postanowieniem zaraz po obiedzie kazał założyć konie i śpieszył się widocznie.
 Na odjezdnem wziął na stronę pannę Felicyę:
 — Kostuś się nam zbuntował, jechać nie chce; dowodzi, mydłek, że mu ojciec polecił panią pilnować.
 — Doprawdy, to poczciwie z jego strony!
 — Rzeczywiście, wzruszające przywiązanie. Jeśli pani jednak na seryo chcesz go żenić, to proszę tu długo nie bawić, bo projekt w łeb weźmie. Myślę, że trzy dni gościny wystarczą na Prysków. Niech pani we czwartek prosi o konie i rusza do Tedwinów.
 — Tak i ja myślałam. Zosia bardzo zajęta, a te szczury i ta zgraja psów! Tak, pojedziemy ztąd we czwartek.
 — To dobrze. Postaram się spotkać panią