Strona:Maria Rodziewiczówna - Klejnot.djvu/291

niewdzięczna, ruina, zda się, niezawodna, ciężary nie do zniesienia: a przecie przyjdzie czas, gdy ziemia wypłynie i będzie tą jedyną prawdą i gruntem, jak ją nazwano.
 — Tylko nie w naszych rękach!
 — W naszych, jeśli jéj strzedz i uprawiać nie przestaniemy.
 Basia podniosła głowę.
 — Możemy się zmierzyć. Pan wychodzi z Miernicy z kapitałem, my mamy na Horodyszczu długów tyle, ile wartości majątku. Zobaczymy, kto dłużéj wytrzyma: pański kapitał w aferach, czy ta biedna ziemia!
 — Trzymam zakład! — rzekł Ilinicz, ożywiając się. — Na wiosnę stawiam tartak i młyn w miasteczku. Zamawiam u pani zboże, u Sewera drzewo.
 — Nie wytrzyma pan konkurencyi.
 — Wytrzymam, bo będę sprzedawał mąkę bez piasku, a deski rzetelnéj miary.
 — I będzie pan żądał rzetelnéj ceny, ludzie zaś wezmą raczéj gorsze, byle taniéj. Do moralności handlowéj trzeba innéj etyki i pojęć.
 — Biedna rola cierpi długo fuszerów gospodarzy, ale możny handel przebiera wybrednie swoje sługi — rzekł Oyrzanowski.
 Ilinicz głową potrząsnął lekceważąco.
 — Więc pan wykreśla indywidualne zdolności?
 — Przeciwnie. Wierzę w geniusze z woli Bożéj,