Strona:Maria Bogusławska - Młodzi.djvu/36

ków do kilku sztuk srebra, wyjętych z portmonetki, i westchnął ciężko.
 — Co ty robisz, Elek?
 Drgnął i mimowolnym ruchem zmieszał pieniądze.
 — Nic.
 — Nacoś chciał użyć tych pieniędzy?
 — Et, tak sobie liczyłem.
 — Elek, nie kręć.
 — A bo co!… A czego ty nie śpisz?
 — Dlatego, dlaczego i ty spać nie możesz.
 — A bo… do stu tysięcy!…
 — Ryba nam obu sumienie gryzie!
 Elek coś mruknął.
 — Wiesz, u Sunderlanda widziałem cudną rybę, karpika, ale jakiegoś nadzwyczajnego, nawet w wodzie mieni się jak tęcza; ale kosztuje aż trzy ruble! A ty masz ile?
 — Rubel siedmdziesiąt…
 — Ja pewno będę miał z rubla, Wojtek też musi dołożyć, przecież i on brał udział w tej zbrodni.
 — On był inicjatorem!
 — Tyś jego pomysł tylko udoskonalił.
 — A teraz śpi, łotr … bez serca!…
 Z wściekłością cisnąłem w niego grubym słownikiem.
 Zerwał się wystraszony.
 — Co to?
 — Wstawaj, bałwanie!