Strona:Marcel Schwob - Księga Monelli.djvu/60

z zostawionych szklanek. Gruba kobieta zobaczyła pierścionek.
 — Wy gadacie, a to mężatka.
 Wszystkie razem podjęły:
 — Mężatka-ś kochanie?
 Jeanie zarumieniła się bo nie wiedziała dobrze czy istotnie była mężatką i jak należało odpowiedzieć.
 — Ja je znam te mężatki, odezwała się jedna z kobiet.
 »Ja też, jak byłam mała, siedmiolatka, nie nosiłam spódnicy. Poszłam goła budować kościół w lesie — a wszystkie ptaki pomagały mi w robocie. Jastrząb wyrywał kamienie, gołąb grubym dzióbem wygładzał a gil grał na organach. To był mój kościół ślubny i moja msza.«
 — Ale ta mała ma obrączkę, czy nie? spytała gruba kobieta.
 A wszystkie razem krzyknęły:
 — Obrączkę? naprawdę?
 Wtedy całowały Jeanie jedna po drugiej, pieściły, dały jej pić, aż pobudziły do śmiechu panią szyjącą w alkowie.
 Tymczasem przed drzwiami grały skrzypce