Strona:Marcel Proust - Wpsc03 - Strona Guermantes 01-02.djvu/147

mnie kiedyś za mój żart z królową szwedzką, przychodzę błagać o pardon.
 — Nie, nie gniewam się, pozwalam ci nawet zjeść podwieczorek, jeżeli jesteś głodny, — No, panie Vallenères, niech pan robi pannę domu, rzekła pani de Villeparisis do archiwisty: był to uświęcony żarcik.
 Pan de Guermantes wyprostował się w fotelu, gdzie się rozwalił postawiwszy cylinder na dywanie i badał z zadowoloną miną talerzyki z ciasteczkami, które mu podawano.
 — Ależ chętnie, teraz kiedy się zaczynam oswajać z tem szlachetnym zgromadzeniem, schrupię jakąś babkę, wyglądają wybornie.
 — Doskonale się pan wywiązuje z roli panny domu, rzekł pan d’Argencourt, który, przez ducha naśladownictwa, podjął koncept pani de Villeparisis.
 Archiwista podał ciasteczka historykowi Frondy.
 — Cudownie się pan wywiązuje ze swoich funkcyj, rzekł ów przez nieśmiałość i starając się pozyskać ogólną sympatję.
 Jakoż objął ukradkiem porozumiewawczem spojrzeniem tych co zrobili już jak on.
 — Powiedz mi, dobra ciociu, spytał pan de Guermantes pani de Villeparisis, kto jest ten pan, prezentujący się wcale dobrze, który wychodził kiedy

141