Tradować, łć., na mocy wyroku sądowego zabierać czyją własność za dług.
Tradukcja, łć., przekład, tłumaczenie.
Tradukcjonizm, łć., teorja, według której rodzice, dając życie dziecku, jednocześnie wszczepiają w nie duszę swoją.
Tradycja, łć., podanie, sposób, droga, którą wiadomości i przekonania przechowują ś., przechodząc ustnie z pokolenia na pokolenie; przekazanie z przeszłości; zajęcie urzędowe czyjej własności i oddanie jej wierzycielowi.
Tradycjonalizm, łć., nauka Kościoła, opierająca ś. na podaniach.
Tradycjonalny, łć., przekazany w podaniach, w niezmienionych dawnych zwyczajach.
Tradycyjny, łć., zachowany przez tradycję, przechowywany z pokolenia w pokolenie, jako zwyczaj; podaniowy.
Traf, zdarzenie, przypadek; t-m = przypadkiem; dziwnym t-m = osobliwym zbiegiem okoliczności; na t. = na los szczęścia.
Trafaki (-ów), cienkie i krótkie kawałki rudy.
Trafar, celny strzał w towarzystwie strzeleckim.
Trafaret, wł., mocny papier z wyciętemi w nim rysunkami, to samo co patron do malowania ścian.
Trafiacz, człowiek, który trafia do celu.
Trafiać, dok. Trafić; strzelając do celu, nie chybiać; przybywać, zjawiać ś. gdzie, w samą porę we właściwym czasie: t. na obiad, na naradę, kłótnię; przybywać przypadkiem, niespodziewanie: t-ił mi ś. gość, lokator; znajdować drogę dokąd a. do kogo: t. do domu, do samego ministra; przenikać; zgadywać; t. na kogo, spotkać, zdybać; umieć coś zrobić, dokonywać czego; w malarstwie, w rzeźbie: chwytać podobieństwo portretowanej osoby; t., jak kulą w płot = nie trafiać, nie zgadywać, poszkapiać ś.; t. komu w sedno = dokuczać mu; t. w sedno = dobrze coś określać, odgadywać; t-iła kosa na kamień = nieudanie ś. czego, opór; t-ił frant na franta, wyciął mu kuranta = mówi ś. o osobie, która spotkała ś. z podobnym sobie, równie przebiegłym a. równie zaciętym przeciwnikiem; t. do czyjegoś serca = doznać czyjej dobroci, współczucia, pomocy, t. do czyjegoś przekonania = przekonywać go; t. z kim do ładu, do końca = przekonywać go, umieć sobie z nim poradzić; t. z deszczu pod rynnę = unikając mniejszej biedy, wpaść w gorszą; t. komu do gustu = podobać mu ś; t. ś., zdarzać ś., wypadać, przypadać: t-ił mu ś. przypadek; t-ia mi ś. tanio coś kupić = mam sposobność kupienia; pannie t-iło ś. kilku konkurentów = miała kilku konkurentów; t-iło mu ś. jak ślepej kurze ziarno = udało mu ś. przypadkiem; t-i ś. i najmądrzejszemu potknąć = każdy może omylić ś.
Trafiak, w górnictwie: nazwa dawana ciałom kopalnym, spotykanym w pokładzie, jeżeli giną i znów ś. pokazują; narzędzie dęte muzyczne.
Trafiarz, w dawnej Polsce: sędzia, sprawdzający trafność strzałów na uroczystościach kurkowych.
Trafić — p. nied. Trafiać.
Trafika, wł., sklep ze sprzedażą tytuniu, dystrybucja.
Trafnie, przysł., stosownie, dokładnie, w sam raz, dowcipnie.
Trafność, dokładność, akuratność, odpowiedność, właściwość.
Trafny, trafiający w cel: t. strzał;
