Trafiać,
dok. Trafić; strzelając do celu, nie chybiać; przybywać, zjawiać ś. gdzie, w samą porę we właściwym czasie:
t. na obiad, na naradę, kłótnię; przybywać przypadkiem, niespodziewanie:
t-ił mi ś. gość, lokator; znajdować drogę dokąd a. do kogo:
t. do domu, do samego ministra; przenikać; zgadywać;
t. na kogo, spotkać, zdybać; umieć coś zrobić, dokonywać czego; w malarstwie, w rzeźbie: chwytać podobieństwo portretowanej osoby;
t., jak kulą w płot = nie trafiać, nie zgadywać, poszkapiać ś.;
t. komu w sedno = dokuczać mu;
t. w sedno = dobrze coś określać, odgadywać;
t-iła kosa na kamień = nieudanie ś. czego, opór;
t-ił frant na franta, wyciął mu kuranta = mówi ś. o osobie, która spotkała ś. z podobnym sobie, równie przebiegłym a. równie zaciętym przeciwnikiem;
t. do czyjegoś serca = doznać czyjej dobroci, współczucia, pomocy,
t. do czyjegoś przekonania = przekonywać go;
t. z kim do ładu, do końca = przekonywać go, umieć sobie z nim poradzić;
t. z deszczu pod rynnę = unikając mniejszej biedy, wpaść w gorszą;
t. komu do gustu = podobać mu ś;
t. ś., zdarzać ś., wypadać, przypadać:
t-ił mu ś. przypadek;
t-ia mi ś. tanio coś kupić = mam sposobność kupienia; pannie
t-iło ś. kilku konkurentów = miała kilku konkurentów;
t-iło mu ś. jak ślepej kurze ziarno = udało mu ś. przypadkiem;
t-i ś. i najmądrzejszemu potknąć = każdy może omylić ś.
Strona w Wikisłowniku
