Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/684

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Żerunek, żerowanie, poszukiwanie żeru, żerowisko.

Żerzecp. Żerca.

Żeściany, wyrobiony z białej blachy, z żeści.

Żeść, cienka blacha żelazna, pobielana cyną.

Żeton, fr., znaczek, metalowy lub kościany do gry lub do oznaki, jako nagroda; znaczek ozdobny, noszony jako brelok, udzielany przez zarządy kolei żelaznych i dający dożywotnie prawo jeżdżenia temi kolejami bezpłatnie; znaczek, dawany przez zarząd jakiego towarzystwa, dający prawo wejścia na przedstawienia, dawane przez toż towarzystwo (fig.).

Żetonik, fr., mały żeton.

Żetonowy, fr., odnoszący ś. do żetonu.

Żęcie, rzecz. od Żąć; żniwo.

Żęty, którego żną a. zżęto.

Żętyca, Żentyca, rum., serwatka z mleka owczego.

Żgaćp. Żegać.

Żgadłop. Żegadło.

Żglić (się), tlić (ś.).

Żgnąćp. nied. Żgać.

Żłobczasto, Żłobkowato, przysł., nakształt żłobka, z wielu żłobkami.

Żłobczasty, Żłobkowaty, mający kształt żłobka, mający po sobie żłobki, t. j. wydrążenia podłużne, laskowany, rurkowaty, karbowany.

Żłobek, zdr. od Żłób; ż. dla podrzutków = zakład dobroczynny do wychowywania dzieci podrzuconych.

Żłobiarka, maszyna do wyrzynania żłobków.

Żłobić, Żłobkować, wydrążać w żłobki, laskować, karbować; bróździć, marszczyć.

Żłobienie, Żłobkowanie, rzecz, od Żłobić i Żłobkować; wydrążenia, karby nakształt żłobu a. żłobków.

Żłobieńp. Żłobkowiec.

Żłobik, roślina z rodziny storczykowatych.

Żłobkowaćp. Żłobić.

Żłobkowaniep. Żłobienie.

Żłobkowatość, właściwość tego, co jest żłobkowate.

Żłobkowatyp. Żłobczasty.

Żłobkowiec, Żłobień, rodzaj hebla do wyrzynania żłobków.

Żłobkowy, odnoszący ś. do żłobku.

Żłobowacina, Żłobowina, miejsce wyżłobione, żłobkowate.

Żłobowy, Żłobny, odnoszący ś. do żłobu, dotyczący żłobu.

Żłop, żłopanie; napój, napitek.

Żłopać, dok. Żłopnąć; pić łapczywie, chłeptać, chlać (o zwierzętach i pogardliwie o ludziach).

Żłopień, rodzaj owada błonkoskrzydłego.

Żłopnąćp. nied. Żłopać.

Żłób, rzecz., wyżłobiona wzdłuż rynna, koryto, zwłaszcza przyrząd drewniany w kształcie skrzyni podłużnej, w który sypią obrok koniom (f.); przen., to, co daje wygodne życie i obfite jadło, karjera; być u ż-u = mieć w obfitości, używać.

Żłód, Żłódź, deszcz zlodowaciały, szron.

Żmigrosz, skąpiec, sknera, chciwiec.

Żmija, gad z rzędu wężów nierównołuskich, jadowity (fig.); przen., człowiek zły, złośliwy, niegodziwy.

Żmijka, zdr. od Żmija; przen., kobieta złośliwa, uszczypliwa.

Żmijogad, płaz czerwonawy z brunatnemi plamami.