Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/670

 Zyskownie, przysł., przynosząc zysk, korzystnie.

 Zyskownik, człek chciwy zysku, mający na czym zysk.

 Zyskowność, zasada zysku, wzgląd na zyski, rentowność, zyskiwanie, korzystne warunki handlu.

 Zyskowny, dający duży zysk, korzystny.

 Zyszczek, mały zysk.

 Zyz — p. Zez.

 Zyza, sztuka drzewa zdatna na koryto do statku wodnego, do którego ścieka sącząca ś. woda.

 Zyzowaty — p. Zezowaty.

 Zza, przyim., rządzący 2-im przyp.; oznacza: z miejsca, będącego za czym: z za płotu, z za rzeki.

 Zzacniać, dok. Zzacnić; zacnym czynić, uzacniać, uszlachetniać.

 Zząbkować, porobić, pociąć w ząbki.

 Zziajać (się), zmordować (ś.), zmęczyć (ś.) aż do stracenia tchu.

 Zziarnkowacenie, w med., przemienienie ś. tkanek ciała w masę ziarnistą.

 Zziarnkowacieć, zmienić ś. w materję ziarnistą.

 Zzierać, dok. Zejrzeć; patrzeć z góry na co; szpiegować, podpatrywać, śledzić kogo.

 Zziębiać, dok. Zziębić, Zziąbić; przeziębiać wskroś, przechodzić zimnem, mrozem; przen., czynić oziębłym.

 Zziębły, który zziąbł, przeziąbł.

 Zziębnąć, być przejętym zimnem, przeziębnąć nawskroś.

 Zzuchwaleć, stać ś. zuchwałym, rozzuchwalić ś.

 Zzuchwalić, uczynić zuchwałym. rozzuchwalić; z. ś., stać ś. zuchwałym.

 Zzuć — p. nied. Zzuwać.

 Zzuwacz, ten, który co zzuwa; przyrząd do zzuwania.

 Zzuwać, dok. Zzuć; wyzuwać, zwlekać; zdejmować komu z nóg obuwie; z. ś., zdejmować z siebie obuwie, rozzuwać ś.

 Zzuwadło, narzędzie do zzuwania butów, chłopak do butów.

 Zzuwalnia, pomieszczenie, w którym idący do łaźni rozbierają ś., rozzuwalnia.

 Zzywać, dok. Zezwać; zwoływać, przywoływać w jedno miejsce.

 Zżąć — p. nied. Zżynać, p. nied. Zżymać.

 Zżec — p. nied. Zżegać.

 Zżegać, dok. Zżec; palić, spalać wszystko; z. ś., spalać ś., parzyć ś. czymś rozpalonym.

 Zżerać, dok. Zeżreć, Zezrzeć; pożerać, zjadać wszystko; wyżerać, wygryzać; przen., frasować, martwić, trapić; z. ś., żrąc ś. niszczyć ś.; przen., frasować ś., martwić ś., kłócić ś.

 Zżeradło, w med., środek chemiczny, służący do przypalania.

 Zżeżoga, gangrena.

 Zżęcie, zetnięcie zboża, skoszenie, żniwo.

 Zżęty, którego zżęto.

 Zżonąć, odpędzić; spędzić razem.

 Zżółknąć, Zżółknieć, stać ś. żółtym, nabrać żółtej barwy.

 Zżucholić, zupełnie pożuć, zżuć.

 Zżuć — p. nied. Zżuwać.

 Zżuwać, dok. Zżuć, Zeżwać; żując zgryzać.

 Zżużlić, za pomocą topników, dodawanych w czasie czyszczenia, fryszowania, wypławiania jakiego metalu, zamienić w żużle obce domieszane doń substancje.

 Zżyć — p. nied. Zżywać.

 Zżymać, dok. Zżąć; kurczyć, marszczyć, ściągać; gnieść, miąć, ugniatać; ściskać, zsuwać ku sobie: z. ramionami, z. na co ramionami = ściągnięciem ramion okazywać niezadowolenie, podziw; z. ś., być zżymanym; z. ś. na co, wstrząsać ś., wzdrygać ś., wzru-