Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/559

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Zatykadłop. Zatyczka.

Zatykalny, dający ś. zatkać, służący do zatykania.

Zatyle, miejsce z tyłu, strona tylna czego.

Zatylnik, ten, który jest z tyłu u kogo.

Zatylny, umieszczony za tyłem kogo a. czego; będący z tyłu.

Zatyłek, tylna część, tylna strona czego; tył głowy, potylica; z-ki nieprzyjaciół = straż tylna, arjergarda.

Zatyły, który zatył.

Zatym, Zatem, spójn., stąd, więc, dlatego.

Zatynkować, pokryć tynkiem.

Zatyraćp. nied. Zaterać.

Zatywać, dok. Zatyć; zaczynać tyć, stawać ś. nadto otyłym; tyć nad miarę.

Zauczęstniczać w czym, mieć udział w czym, zapoczątkować.

Zaufać, Zadufać komu, położyć w kim ufność, zawierzyć.

Zaufanie, rzecz. od Zaufać; ufność, położona w kim; z. w sobie = zbytnie mniemanie o sobie, zarozumiałość.

Zaufany, Zadufany, cieszący ś. czyimś zaufaniem; z. w sobie = zbyt wiele mniemający o sobie, zarozumiały;, godny zaufania, któremu można ufać: osoba z-a; rzecz., człowiek, któremu można zaufać, poufalec, powiernik.

Zaułatwić, ułatwić, załatwić.

Zaułek, wązka, ciasna boczna uliczka w mieście.

Zaumrzeć, zamrzeć, umrzeć.

Zaumyślnie, przysł., umyślnie, z rozmysłu, rozmyślnie.

Zaumyślny, naumyślny, umyślny, rozmyślny.

Zauszekp. Zausznik.

Zausznica, Zauszniczka, ozdoba ze szlachetnego kruszcu i drogich kamieni, noszona w uchu, kolczyk (fig.); w med., wrzód za uchem; kobieta, szepcząca ludziom do ucha plotki, obmawiająca tajnie dla schlebienia komu; powiernica, konfidentka.

Zausznictwo, zajęcie zausznika, pochlebnika, potwarcy.

Zauszniczekp. Zausznik.

Zauszniczkap. Zausznica.

Zauszniczy, Zauszny, dotyczący zausznika, właściwy zausznikowi.

Zausznie, przysł., potajemnie, do ucha.

Zausznik, Zauszniczek, człowiek szepczący plotki i potwarze komu do ucha dla przypodobania mu ś.; zaufalec, powiernik, konfident; zausznica, kolczyk.

Zausznyp. Zauszniczy.

Zauważać, dok. Zauważyć; zwrócić na co uwagę, spostrzegać co; robić co do czego swoją uwagę, wypowiadać swoje zdanie w jakiej sprawie; z-ż = zwróć swoją uwagę; z. ś., być zauważanym, zwracać na siebie uwagę.

Zauważony, którego zauważono.

Zauważyćp. nied. Zauważać.

Zauzdaćp. nied. Zauzdywać.

Zauzdywać, dok. Zauzdać; nakładać uzdę, kiełznać: z. konia; przen., hamować, powściągać; z. ś., być zauzdywanym; przen., być hamowanym, wstrzymywanym.

Zawabiać, dok. Zawabić; przynęcać, przymamiać, przywabiać.

Zawachlować, wachlując rozżarzyć, zaniecić: z. ogień; zacząć wachlować, poruszać, chłodzić wachlarzem.

Zawada, to, co zawadza, tamuje bieg, to, o co ś. potykamy; przen., przeszkoda, przeciwność, trudność; być na z-dzie komu, czemu = przeszkadzać w dosiężeniu czego.

Zawadca, pies, który w gonieniu za zwierzyną innym psom przeszkadza; zawadjaka, awanturnik, warchoł.

Zawadja, spór, zwada, awantura.