Zasmęcić — p. Zasmucić.
Zasmoktać, zacząć smoktać; zachlipnąć, smokcząc połknąć.
Zasmolić — p. nied. Zasmalać.
Zasmradzać, dok. Zasmrodzić; zapełniać smrodem; czynić śmierdzącym; zapełniać kałem; z. ś., stawać ś śmierdzącym, zapełniać ś. smrodem, zapełniać ś. kałem.
Zasmrodzić — p. nied. Zasmradzać.
Zasmród, smród zalatujący, zasmrodzenie.
Zasmucać, dok. Zasmucić; nabawiać smutku, napełniać smutkiem; z. ś., stawać ś. smutnym, zaczynać ś. smucić.
Zasmuciciel, ten, który zasmuca kogo.
Zasmucić — p. nied. Zasmucać.
Zasmutek, motyl z rodziny drzewiniaków, z podrzędu miernikowców.
Zasnąć — p. nied. Zasypiać.
Zasnowywać — p. Zasnuwać.
Zasnuć — p. nied. Zasnuwać.
Zasnuwać, dok. Zasnuć; wysnuwać snując zawlekać, zaciągać nić, osnowę; z. przędzę = snując wypotrzebowywać przędzę; zakrywać, zasłaniać; z. ś., być zasnuwanym, zaciąganym na osnowę; snując zawlekać ś., osnuwać ś.; zasłaniać ś; zjawiać ś., stawać nagle przed oczami: łzy z-uły mu ś. w oczach.
Zasobić się, zaopatrywać ś. w co.
Zasobnica, popleczniczka.
Zasobnik, poplecznik; w fiz., przyrząd, gromadzący w sobie energję elektryczną, a łatwy do przenoszenia, akumulator (fig.).
Zasobność, obfitość zasobów, zapasy, bogactwo, zamożność.
Zasobny, będący za kim z tyłu, zatylny, tylny, zadni; mający dostateczną ilość zapasów, obfitujący w zasoby, zamożny, bogaty.
Zasoczyć, zaprawić sokiem, skazić; zabroczyć krwią.
Zasolić — p. nied. Zasalać.
Zasolonka, mięso solone, pekeflejsz, peklowina.
Zasowić, zasępić, zasmucić.
Zasób, znaczna ilość czego, zapas; rzeczy, na zapas zgromadzone, pieniądze, bogactwo.
Zaspa, zadymka, zamieć; pagórek piasku, przez wiatr usypany, wydma, wydmisko.
Zaspać — p. nied. Zasypiać.
Zaspakajać — p. Zaspokajać.
Zaspałość, senliwość, nałóg zasypiania, ospałość, obojętność na co, lenistwo, niechęć do pracy.
Zaspaniec, człowiek zaspany.
Zaspany, ociężały, napół przytomny z powodu niedospania a. zbyt długiego spania; nabrzmiały, obrzękły od spania: oczy z-e.
Zasparzyć, chwycić w potrzask: z. ptaszka.
Zaspokajać, dok. Zaspokoić; czynić spokojnym, zadowalać, zadosyć czynić; z. kogo, oddać mu a. płacić to, co mu ś. należy; sycić, nasycać, gasić, uśmierzać: z. głód, pragnienie, ciekawość; z. spór = załatwiać spokojnie, godzić, doprowadzać do zgody, do porozumienia; z. czyje życzenie = spełniać; z. ś., być zaspokajanym.
Zaspokoić — p. nied. Zaspokajać.
Zaspokojony, którego zaspokojono, zapłacony.
Zasrebrzać, dok. Zasrebrzyć; srebrem powlekać, posrebrzać zlekka; z. ś., być zasrebrzanym; występować w srebrnej barwie.
Zasromać (się), zawstydzić (ś.) mocno, okryć ś. rumieńcem wstydu.
Zasromocić, sromotą napełnić, zawstydzić.
Zasrożeć, stać ś. srogim.
Zasrożyć, uczynić srogim; z. ś., wpaść w gniew gwałtowny.
