Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/529

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

formy zwana zaprawą dolną, powyżej zaprawą górną; kąpiel, przygotowana z ałunu i t. p., którą ś. zaprawiają materje, przeznaczone do farbowania.

Zaprawdę, przysł., zaiste, zapewne, niezawodnie, prawdziwie.

Zaprawiać, dok. Zaprawić; dodawać do czego coś, np. do potrawy, dla lepszego smaku a. zapachu; z. kogo do czego, wprawiać go do czego, wyrabiać w nim gust do czego, zaostrzać smak do czego, wyrabiać zamiłowanie; z. kogo w co, przyuczać, przyzwyczajać, wdrażać do czego, wciągać w co; kształtować, układać; z. komu życie goryczą = zapełniać goryczą, nabawiać troski; z. piec w hucie = dawać mu zaprawę; z. pole, rolę = uprawiać, nawozić; z. dziurę = zarabiać, zatykać; z. tkaninę = dawać zaprawę pod farbę; z. ś., być zaprawianym; wprawiać ś., wdrażać ś., przyzwyczajać ś., przywykać; z. ś. do czego, nabierać gustu, smaku do czego; z. ś. na kim, nabywać wprawy ze szkodą czyją, naśladować go.

Zaprawiciel, Zaprawiacz, ten, który co zaprawia; ten, który wprawia, wdraża do czego.

Zaprawićp. nied. Zaprawiać.

Zaprawiony, którego zaprawiono; wprawiony do czego, przyuczony, mający wprawę w czym, obeznany z czym dokładnie.

Zaprawka, zdr. od Zaprawa.

Zaprawnie, przysł., wprawnie, z wprawą.

Zaprawność, wprawność, wprawa, obycie z czym.

Zaprawny, przyuczony do czego, zaprawiony do czego, wprawny do czego; dotyczący zaprawiania, naprawiania.

Zaprażać, dok. Zaprażyć; zaczynać prażyć, prażąc zasuszać.

Zaprenumerować, złożyć z góry opłatę, prenumeratę za co, wnieść przedpłatę: z. pismo, wydawnictwo zeszytowe i t. p.

Zaproponować, przedłożyć, podać projekt, przedstawić go.

Zaprosiciel, ten, który zaprasza a. zaprosił.

Zaprosićp. nied. Zapraszać.

Zaprosiny (-in), zapraszanie, zaproszenie, prośba z wezwaniem dokąd, prośba o odwiedziny, o przybycie, inwitacja.

Zaprosnowy, położony za Prosną, pochodzący z tamtej strony rzeki Prosny.

Zaproszeniep. Zaprosićp. Zaprosiny.

Zaproszony, którego zaproszono; rzecz., gość zaproszony, osoba, umyślnie wezwana dokąd.

Zaprowadzać, dok. Zaprowadzić; z. kogo dokąd, prowadzić go do pewnego miejsca; dokąd cię oczy z-dzą = prosto w świat; wprowadzać co, dawać początek czemu; z. straż, wartę = stawiać ją na miejscu dla pilnowania, zaciągać; z. ś., być zaprowadzanym.

Zaprowadziciel, ten, który kogo. co zaprowadza.

Zaprowadzićp. nied. Zaprowadzać.

Zaprowjantować, zaopatrzyć w zapas, w prowjant.

Zaproże, miejsce za progiem a. za progami.

Zaprószać, dok. Zaprószyć; zasypywać czymś miałkim, rzucać na co coś miałkiego: z. sobie oko = wypadek, że w oko wpadnie odrobina czego, np. proszek; z. głowę = nieco sobie podchmielić; niemasz, czymby oko z-ył = nic niema; z. ś., być zaprószanym.

Zapróżniać, zawalać, zajmować miejsce daremnie, zaprzątać niepotrzebnie; zajmować rzeczami niepotrzebnemi, głupstwami; z. ś., być zajmowanym daremnie, niepożytecznie; zajmować ś. niepotrzebnemi rzeczami, głupstwami.