M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Zaprawa

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Z – wykaz haseł
Z – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Zaprawa, zaprawianie potraw; to, co służy do zaprawiania potraw; przen., to, czym ś. uprzyjemnia rozmowę; w techn., ciała, jak glina, wapno, gips, cement i inne, które, sproszkowane i połączone z wodą, a niekiedy z innemi jeszcze domieszkami, dają produkty miękkie, plastyczne, po pewnym czasie przeistaczające ś. w twardą masę: z. wapienna, cementowa, z. wodotrwała czyli hidrauliczna i t. p.; część wewnętrzna pieca hutniczego, gdzie ś. zbiera kruszec roztopiony, poniżej formy zwana zaprawą dolną, powyżej zaprawą górną; kąpiel, przygotowana z ałunu i t. p., którą ś. zaprawiają materje, przeznaczone do farbowania.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.