Zamczysto, przysł., z dobrym, mocnym zamkiem, z wieloma zamkami, z obwarowaniem.
Zamczysty, mający mocny zamek a. wiele zamków; obwarowany zamkami, warowny.
Zamdlić, zacząć mdlić, niedobrze ś. zrobić.
Zameczek, zdr. od Zamek.
Zamecznik, rzemieślnik, wyrabiający zamki, ślusarz; rodzaj mięczaka.
Zamek, przyrząd do zamykania drzwi, skrzyń szuflad, i t. p., którego główną część stanowi zasuwa odmykana a. zamykana kluczem (f.), duża obronna budowla murowana, ze strzelnicami (f.); więzienie; z. u strzelby = część mechaniczna z kurkiem do krzesania ognia; z-ki na lodzie, na powietrzu = rojenia, nadzieje, marzenia, pozbawione realnej podstawy.
Zameldować, oznajmić, uwiadomić kogo o czym, o przybyciu czyim; z. ś., przedstawić ś. komu dla uwiadomienia go o swym przybyciu
Zameszne (-go), opłata za odprawienie mszy.
Zamesznictwo, Zamszownictwo, wyrób zamszu.
Zamesznik, rzemieślnik, wyrabiający zamsz.
Zameszny, zamszowy.
Zamęcić — p. Zamącać.
Zamęczać, dok. Zamęczyć; męczyć nadmiernie; męcząc, pozbawiać życia; z. ś., męczyć ś, pracować nadmiernie; męcząc, przyprawiać ś. wzajemnie o śmierć; męką, nadmierną pracą pozbawiać siebie samego życia.
Zamęście, wyjście za mąż; stan małżeński kobiety.
Zamęt, coś zamąconego, woda zamącona; odmęt; zamieszanie; nieład, zaburzenie, nieporządek; z. głowy = zawrót, kłopot.
Zamętnica, roślina z rodziny żabieńcowatych.
Zamężna, kobieta, mająca męża, stan z-y = stan małżeński kobiety.
Zamężyć się, wyjść za mąż.
Zamglenie, zajście mgłą, zasłonięcie chmurami, otumanienie; z. oczu = śiepota; z. umysłu = tracenie przytomności, tracenio rozumu, obłęd, nieprzytomność, zaćmienie umysłu.
Zamglić (się), zasłonić (ś.), zaćmić (ś.) mgłą.
Zamiana, mienianie jednej rzeczy na drugą; danie jednego za drugie; rzecz jedna za drugą dana i wzięta; z. słów = żywa rozmowa, sprzeczka.
Zamianować, nadać miano; naznaczyć na jaki urząd, jaką posadę, dać nominację.
Zamiar, to, co sobie kto założył, zamierzył, chęć, cel, zamysł, widok; zakres, zakreślona miara, obręb.
Zamiast, przym., na miejsce czego; zastępując co.
Zamiatacz, sługa w dawnych domach polskich, którego obowiązkiem było zamiatanie komnat.
Zamiataczka, służąca do zamiatania; szczotka do zamiatania.
Zamiatać, dok. Zamieść; miotłą, szczotką usuwać śmiecie, kurz; zarzucać, zasypywać, zapełniać rzucaniem czego; dmąc unosić, nieść przed sobą powiewem, zdmuchiwać; z. ś., być zamiatanym.
Zamiatalny, służący do zamiatania.
Zamiauczeć, Zamiauknąć, wydać głos miauczący, odezwać ś. miaucząc.
Zamiąć, zacząć miąć; mnąc zagnieść, założyć.
