zatrzymywać, przetrzymywać przy jakimś zajęciu; wikłać, wplątywać kogo w co, nabawiać kogoś jakiejś troski, kłopotu, przykrości; rozrywać, zajmować kogoś czymś przyjemnym, bawić go; z. ś., zatrzymywać ś., pozostawać przy jakiejś robocie czas pewien; zajmować ś., zatrudniać ś. czym, pracować nad czym; pędzić czas przy kim, przy czym; oddawać ś. jakiejś zabawie, rozrywce; przy jakiejś zabawie zapominać o stracie czasu, terminie, obowiązku, przyrzeczeniu i t. p.
Zabawka, mała zabawa, niewielka rozrywka, przyjemnostka; przedmiot umyślnie wyrobiony dla zabawy dzieci; dla mnie to z.! = niewielka praca.
Zabawkarstwo, wyrób zabawek dla dzieci.
Zabawkarz, fabrykant zabawek dla dzieci.
Zabawkowy, odnoszący ś. do zabawy, służący do zabawienia.
Zabawnicki, Zabawniś, Zabawniczek, człowiek, bawiący kogo, umiejący innych zabawić, człowiek krotochwilny, żartowniś, dowcipniś.
Zabawnie, przysł., wywołując wesołość, uciesznie, śmiesznie, niezgrabnie, niezręcznie, sposobem zabawnym.
Zabawnisia, forma żeń. od Zabawniś.
Zabawniś — p. Zabawnicki.
Zabawność, przymiot tego, kto jest zabawny a. co jest zabawne.
Zabawny, bardzo zajęty, zatrudniony, zabawiony, zakłopotany czym; sprawiający wielu kłopotu, kłopotliwy, fatygujący; umiejący zabawić, bawiący innych, dowcipny, żartowny, wesoły; budzący wesołość, śmieszny, komiczny.
Zabawowy, odnoszący ś. do zabawy.
Zabazgrać, bazgraniną zapisać, napisać, narysować niestarannie, zabrudzić, nabazgrać coś na czym innym, zrobić coś nieczytelnym.
Zabąkać, Zabąknąć, zacząć bąkać, wydać głos na podobieństwo bąka.
Zabeczeć, Zabeknąć, zacząć beczeć, wydać głos nakształt beczenia; zapłakać, rozpłakać ś., zaśpiewać fałszywie.
Zabezpieczać, dok. Zabezpieczyć; czynić kogo, co, bezpiecznym od czego, zapewniać komu, czemu bezpieczeństwo; zapewniać komu byt, schronienie i t. p.; z. sobie co, zapewniać co sobie, gwarantować, zastrzegać, zawarowywać; z. ś., używać wszelkich środków dla zapewnienia sobie bezpieczeństwa od kogo a. od czego; czynić siebie bezpiecznym od kogo a. czego, zapewniać sobie co na wypadek czego.
Zabębnić, zacząć bębnić, uderzyć w bęben, zagrać na bębnie; przen., uderzyć w coś, wydając głos nakształt bębnienia.
Zabiadać, zacząć biadać, narzekać, użalać ś.
Zabić — p. nied. Zabijać.
Zabiec — p. nied. Zabiegać.
Zabieg, najście, napad; ucieczka gwałtowna, połączona z popłochem, zapędzenie ś. dokąd; ucieczka, schronienie; z. koło czego, o co, pilne staranie ś. o co; z. leczniczy = użycie jakiegoś środka leczniczego, np. natrysku, inhalacji, masażu i t. p.; w lm. z-i, starania, zachody dla uzyskania czego a. zapobieżenia czemu.
Zabiegacz, ten, co usilnie zabiega o co, stara ś. o co.
Zabiegać, dok. Zabiec; biec do pewnego kresu, zapędzać ś. dokąd; robić napad, najeżdżać; z. komu a. czemu drogę = wychodzić, wybiegać na jego spotkanie, zachodzić mu drogę, witać go, po-
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/460
Ta strona została przepisana.
