ją za słuszną, być jej zwolennikiem, czcicielem, nie odstępować od niej; przyznawać ś. do winy; w. ś., przyznawać ś., wyznawać swą winę; zapisać ś., podawać ś. na listę; dawać ś. poznać, pokazywać po sobie, czym ś. jest; wynurzać, wyjawiać myśl swoją, zwierzać ś.
Wyznawca, ten, który co wyznaje za prawdę, zwolennik jakiej teorji, jakich zasad, poglądów; człowiek, należący do pewnego kościoła, członek jakiego wyznania, religji; człowiek gorących zasad religijnych, gotowy dla nich ponieść śmierć męczeńską.
Wyzobać, Wyzobić, o ptakach: dziobiąc wyzbierać i wyjeść.
Wyzolić, wygotować w soli, w ługu.
Wyzuć — p. nied. Wyzuwać.
Wyzuty, którego wyzuto, ogołocono, obrano z czego, pozbawiono czego; który sam ś. wyzuł z czego: w. z rozumu = szaleniec; w. z sumienia = niegodziwiec; w. ze wstydu = bezwstydnik; w. z uczuć ludzkości = nieludzki okrutnik.
Wyzuwać, dok. Wyzuć; zdejmować z kogo a. z siebie obuwie a. ubranie, zzuwać; przen., w. co, zrzucać z siebie co, odrzucać co, jako rzecz niepotrzebną; przen., w. kogo z czego, pozbawiać kogo czego, zabierać komu co gwałtem, bezprawnie; w. ś., zdejmować z siebie obuwie a. ubranie; przen., wyzwalać ś. z czego, odrzucać co, jako rzecz niepotrzebną, jako hamulec krępujący: w. ś. ze wstydu, z sumienia; przen., pozbawiać ś. czego, ogołacać ś. z czego: w. ś. z majątku.
Wyzwać — p. nied. Wyzywać.
Wyzwalać, dok. Wyzwolić; wybawiać z niewoli, uwalniać, oswobadzać; dawać wolność niewolnikowi, poddanemu i t. p., obdarzać wolnością; w. syna = wypuszczać go z opieki ojcowskiej; w. ucznia z terminu = wypuszczać go jako czeladnika po odbyciu terminu; w. z niebezpieczeństwa = ratować; w. z kłopotu = wybawiać; w. ś., wydobywać ś. z niewoli, wychodzić z więzienia, oswobadzać ś., uwalniać ś.; o uczniu, o terminatorze: po odbyciu terminu zostawać czeladnikiem.
Wyzwanie, rzecz. od Wyzwać; wywołanie do boju, na pojedynek.
Wyzwany, którego wyzwano; rzecz., człowiek, wyzwany na pojedynek.
Wyzwierzyć się, przybrać postać i cechy drapieżnego zwierzęcia, przybrać groźną minę, nasrożyć ś.
Wyzwoleniec, niewolnik, obdarzony wolnością przez swego pana; terminator, po odbyciu terminu promowany na czeladnika.
Wyzwolenka, forma żeńska od Wyzwoleniec.
Wyzwoleńczy, dotyczący wyzwoleńca a. wyzwolenia.
Wyzwoleńczyk, syn wyzwoleńca.
Wyzwoliciel, Wyzwalacz, ten, który kogo wyzwala, oswobodzicicl, wybawiciel, wybawca, zbawca.
Wyzwolić — p. nied. Wyzwalać.
Wyzwoliny (-in), obrządek wyzwalania terminatora na czeladnika.
Wyzwolony, którego wyzwolono; nauki, sztuki w-e w wiekach średnich = gramatyka, retoryka, djalektyka, muzyka, arytmetyka, gieometrja, astronomja, t. j. cały kurs nauk w szkołach owoczesnych; dzisiaj: zawody w-e = wymagające pracy umysłowej w odróżnieniu od rzemiosł i zajęć technicznych.
Wyzyskać — p. nied. Wyzyskiwać.
Wyzyskiwać, dok. Wyzyskać;
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/444
Ta strona została przepisana.
